Język włoski

Język włoski (wł. lingua italiana, italiano) – język romański italodalmatyński, mówi się nim we Włoszech, Szwajcarii, San Marino, Watykanie i na Istrii oraz w koloniach włoskich. Jest bardzo podobny do języka hiszpańskiego, oraz do rumuńskiego. Mówi nim około 80-125 mln. osób.

Flagi państw, w których mówi się po włosku

Alfabet i wymowa

Do zapisu języka włoskiego używa się pisma łacińskiego, przy czym litery j, k, w, x oraz y nie występują w słowach rodzimych. Wymowa liter j i w zależy od pochodzenia danego wyrazu. Używa się też dwóch rodzajów akcentów nad samogłoskami.

A a /a/
B bi /b/
C ci (/czi/) /k/ lub /cz/
D di /d/
E è,é /e/ w pozycji akcentowanej występuje w wersji otwartej lub ścieśnionej
F effe /f/
G gi (/dżi/) /g/ lub /dż/
H acca zawsze nieme
I i /i/ lub /(i)j/
J i lunga /dż/, /j/ lub /ż/ występuje tylko w wyrazach pochodzenia obcego
K kappa /k/ występuje tylko w wyrazach pochodzenia obcego
L elle /l/
M emme /m/
N enne /n/
O ò,ó /o/ w pozycji akcentowanej występuje w wersji otwartej lub ścieśnionej
P pi /p/
Q qu /k/ występuje przed połączeniami u + samogłoska wymawiane jako /kł/
R erre /r/
S esse /s/ lub /z/
T ti /t/
U u /u/ lub /(u)ł/
V vu (vi) /w/
W doppia vu (vi) /w/ lub /ł/ występuje tylko w wyrazach pochodzenia obcego
X ics /ks/ występuje tylko w wyrazach pochodzenia obcego
Y ipsilon (i greca (/i greka/)) /i/ lub /j/ występuje tylko w wyrazach pochodzenia obcego
Z zeta (/dzeta/) /c/ lub /dz/

Za niedługo będzie to rozbudowane, utworzone na bazie [1].