Język włoski
Język włoski (wł. lingua italiana, italiano) – język romański italodalmatyński, mówi się nim we Włoszech, Szwajcarii, San Marino, Watykanie i na Istrii oraz w koloniach włoskich. Jest bardzo podobny do języka hiszpańskiego, oraz do rumuńskiego. Mówi nim około 80-125 mln. osób.
Alfabet i wymowa edit
Do zapisu języka włoskiego używa się pisma łacińskiego, przy czym litery j, k, w, x oraz y nie występują w słowach rodzimych. Wymowa liter j i w zależy od pochodzenia danego wyrazu. Używa się też dwóch rodzajów akcentów nad samogłoskami.
- A a /a/
- B bi /b/
- C ci (/czi/) /k/ lub /cz/
- D di /d/
- E è,é /e/ w pozycji akcentowanej występuje w wersji otwartej lub ścieśnionej
- F effe /f/
- G gi (/dżi/) /g/ lub /dż/
- H acca zawsze nieme
- I i /i/ lub /(i)j/
- J i lunga /dż/, /j/ lub /ż/ występuje tylko w wyrazach pochodzenia obcego
- K kappa /k/ występuje tylko w wyrazach pochodzenia obcego
- L elle /l/
- M emme /m/
- N enne /n/
- O ò,ó /o/ w pozycji akcentowanej występuje w wersji otwartej lub ścieśnionej
- P pi /p/
- Q qu /k/ występuje przed połączeniami u + samogłoska wymawiane jako /kł/
- R erre /r/
- S esse /s/ lub /z/
- T ti /t/
- U u /u/ lub /(u)ł/
- V vu (vi) /w/
- W doppia vu (vi) /w/ lub /ł/ występuje tylko w wyrazach pochodzenia obcego
- X ics /ks/ występuje tylko w wyrazach pochodzenia obcego
- Y ipsilon (i greca (/i greka/)) /i/ lub /j/ występuje tylko w wyrazach pochodzenia obcego
- Z zeta (/dzeta/) /c/ lub /dz/
Za niedługo będzie to rozbudowane, utworzone na bazie [1].